Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Grzyby

Jak zbierać grzyby. Zbieramy tylko te grzyby, co do których jesteśmy absolutnie pewni, że są jadalne. Nie wolno rozpoznawać trujących gatunków grzybów na podstawie ich gorzkiego smaku – gatunki śmiertelnie trujące mają przeważnie smak przyjemny, słodkawy. Nie należy zbierać grzybów zbyt młodych, ponieważ nie wszystkie cechy potrzebne do identyfikacji mogą być u nich wykształcone. Najwięcej gatunków trujących występuje wśród grzybów blaszkowych. Grzyby należy wykręcać z podłoża, a miejsca po nich przykrywać mchem lub ściółką leśną, dzięki czemu zapobiegniemy wysychaniu grzybni. Nie zbierajmy grzybów znajdujących się pod ochroną prawną i nie niszczmy grzybów niejadalnych i trujących.

Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Ochrona przeciwpożarowa

Ochrona przeciwpożarowa

Teren Nadleśnictwa znajduje się w zasięgu działania Komendy Powiatowej PSP w Świdwinie, Drawsku Pomorskim i Białogardzie.

Obszar Nadleśnictwa zaliczony został do II kategorii zagrożenia pożarowego. Do głównych czynników wpływających na zagrożenie pożarowe lasów zaliczyć należy: duży udział siedlisk borowych, występujące okresy suszy, intensywną penetrację obszarów leśnych podczas zbioru jagód i grzybów, duży ruch pojazdów na drogach publicznych i udostępnionych do ruchu, bliskie sąsiedztwo osad i wsi, występowanie nieuprawianych pól, łąk i pastwisk na styku z lasem, atrakcyjność turystyczną i rekreacyjną.

Czynnikami osłabiającymi zagrożenie pożarowe są występujące na terenie Nadleśnictwa naturalne przeszkody wodne: rzeki, jeziora i stawy oraz dość duży udział gatunków liściastych. Teren Nadleśnictwa posiada sieć dojazdów pożarowych i dojazdów do punktów czerpania wody.

System obserwacji przeciwpożarowej oparty jest na całodziennych dyżurach w okresie kwiecień – październik i patrolach terenowych w okresie szczególnego zagrożenia. Wieże obserwacyjne w Nadleśnictwie tworzą wraz z wieżami sąsiednich nadleśnictw sieć wykrywania pożarów. Teren patrolowany jest również przez śmigłowce. Nadleśnictwo wyznaczyło i dostosowało do wymogów obowiązujących w tym zakresie 18 punktów czerpania wody.